De wens is de (burger)vader...

Mijn buurvrouw was wel de állergrootste fan. Ze vertelt me hoe haar echtgenoot haar al voor zevenen had gewekt: “Slecht nieuws, Cohen is dood!” En dat de wereld voor haar ogen was gaan tollen, totdat ze plotseling, hoopvol, had gevraagd: ”Jób Cohen?.. Jób.. toch?” Hoe hij haar hulpeloos aan had gekeken en had gestameld: “Nee, het is Leonard!” En dat ze in tranen was uitgebarsten en in plaats van aan Leonard maar steeds aan Job had moeten denken, schuldig, omdat ze hem, heel even,  dood had gewenst.