Perfectie verhindert Out-of-the-box-denken.

Ja gut, het is maar een stelling, maar voor mij gaat ie op. Ik heb er als kind veel last van gehad en nog weleens. Als Fantasie op hol slaat en mij meeneemt in zijn kielzog, dan voel ik kriebels in mijn buik, omdat het kan; Fantasie kan alles! Tot ik ga nadenken. Plop, weg Fantasie. De lucht vibreert nog even hoopvol na, maar onverbiddelijk verschijnt Realiteit. Nee niet, zoals ik eerst wou schrijven: .. klopt Realiteit aan de deur.... Want dan klopt het al helemaal niet meer. En vlak achter hem staat, denkbeeldig dan, Mr Perfect. Want die wil de zaak graag in de hand houden. Controleren of het allemaal klopt.

Zo was ik bijvoorbeeld ooit verrukt van Max Velthuijs’ Kikker, met z’n te gekke zwembroek. Een kikker die in een huis woont, hoe prikkelend wil je het hebben, maar tjee, Mr Perfect…Hij trok het niet toen Kikker verliefd werd op Eend: Ja zeg…doe eens normaal, hoe gaan hun kinderen eruitzien?
Nachten lag ik er van wakker.
Realiteit was mijn houvast. Mr Perfect hield mij in het gareel. Perfectie was mijn heilige missie, lange tijd, té lang. Want als je graag schrijver wil worden, ofzo, is dat onhandig. Dan is perfectie saai. Dat werkt remmend, als de aangetrokken teugels bij een paard dat nu juist even op hol wilde slaan, net als Fantasie. Dat klopt dan weer wel.
Wat als ik eens loslaat?
Vieren die teugels, controle verliezen, uit de doos (out of the box) komen!
Het bleek een goed idee. Aan te raden als je van het leven houdt, van lachen en uit de band.
Dat het niet zo maar is gefikst, daarover later meer.
Hoe dan ook, het klopt, Out of the box heeft niets aan Mr Perfect, daarvoor heb je meer aan een duveltje!

Kattenliefde..

 

De kat van de buren houdt van mij. Nu is dat niet zo verwonderlijk want ze is niet kieskeurig. Menig ongesneden kater heeft haar reeds oneerbare voorstellen gedaan en doorgaans  gaat ze daar grif op in. Die rendez-vous d’amours vinden plaats in mijn tuin. Na afloop verwacht ze, lui, nog wat geknuffel, waar die mannen niet voor te porren zijn. Daar is de buuf dan goed voor.

Dat ze me dankbaar is heb ik ondervonden.

Na inspanning is het goed toeven in onze tuin en ik plof, dankbaar voor het zonnetje, in mijn stoel met een lekkere boterham. Net als ik een hap wil nemen zie ik ‘m liggen, aan mijn voeten praktisch. Een vette veldmuis. Met een bromvlieg op zijn rechteroog.

In één beweging gooi ik mijn bammetje op het bord en spring griezelend op mijn stoel. Het beest is morsdood en heeft waarschijnlijk nooit iets kwaads in de zin gehad, maar veiligheid boven alles! Kokhalzend overzie ik de situatie. Niemand thuis! Hij móet weg!

Ik loop met een grote boog om hem heen richting de keuken waar ik de vuilnisbak inspecteer. Ha, een leeg havermoutpak. Met afgewend hoofd en mijn adem in, in stilte foeterend op die moordenares-van-een-buurkat, schuif ik het monster met een flinke dot keukenpapier in de doos. Dan sprint ik naar de straat, verstand op nul en de doos zover mogelijk van mijn lijf. Bij de straatvuilnisbak twijfel ik even. Ach, als er hondenpoep in mag waarom dan geen dooie muizen?  Even haastig spoed ik me weer terug naar de keuken waar ik het op een handenwassen zet, hardhandig en grondig, alsof ik zo ook het beeld in mijn hersenen met zeep weg kan poetsen. 

Ik heb het overleefd. Opgelucht wil ik weer terug naar mijn stoel en mijn bord. Tss, je gelooft het toch niet? Ligt ze op mijn plek de resten van mijn broodje van haar baard te likken.

De kat van de buren houdt van mij…..

 

Treinschrijven

 

Zojuist heeft de conducteur goedkeurend mijn Boekenweekgeschenk gescand. En nu zit ik in het kader van een workshop te “treinschrijven". Tussen Den Haag en Utrecht Centraal verleiden we, op papier, onwetende reisgenoten tot het eten van Verboden Vruchten, het thema van de Boekenweek. Als we er bijna zijn verzamelen wij ons rond de juf, om de oogst van onze fantasie aan elkaar voor te lezen.Bij het dichtslaan van mijn schriftje kijk ik recht in de twinkelende ogen van een medepassagier. Als een ware Adam heeft hij stiekem meegesnoept van mijn Verboden Vrucht. Mijn wangen glimmen als Eva's gewraakte appel.