Nog even snel
boodschappen doen, denk ik, voordat het feest losbarst. Getver, wat allejezus
koud man!! Krabben! Tuurlijk… voorruit, achterruit, zó klaar. Gaan met die
banaan. Nou… nog even de binnenkant. Ken je dat: al die schilfers ijs op je broek en, erger,
dat ze zo geniepig langs je pols je mouw in glijden? Als ik érgens een hekel
aan heb… Ah: Patroon detected. Ik heb
nu een keuze: me volledig laten gaan in slachtofferschap óf gewoon denken, ‘tis maar water…!!’ Ok, dat
laatste, maar inmiddels wel als een
ijspegel achter het stuur.
Stúúr… Ook zo wat. Heb
ik, volledig uit de goedheid van mijn hart, oma’s Toyota ingeleverd en me het
Peugeootje toegeëigend, (vrijgekomen na de komst van een flinke, zichzelf
besturende leasebak; slechts bestemd voor degene die de bijbehorende pecunia
verzorgt natuurlijk), blijkt de P. niet alleen vanbinnen nog harder te
bevriezen dan vanbuiten ..nee.. hij heeft ook geen stuurbekrachtiging. Holy shit. En ’t is
geen automaat natuurlijk. Dat is lastig appels eten achter het stuur. (Waarbij van
dat akelige sap óók al je onderarmen bevochtigt). Dat is voorlopig het enige
dat ik erover kwijt wil. Er mocht eens gedacht worden dat ik me slachtoffer
voel …
Op de parkeerplaats
weet ik, wegens positieve mindset en dito uitstraling, weliswaar het laatste
parkeerplekje te veroveren, maar moet, vanwege de omvang ervan, het vehikel aan
de passagierszijde verlaten. Hetgeen vanwege míjn tegenwoordige omvang nog
minder aangenaam is dan het klinkt.
Heb natuurlijk geen los
parkeergeld en sta mezelf in de fikse
rij, teneinde mijn papiergeld stuk te slaan, krampachtig in het hier en nu te houden.
Bij de winkelwagens blijkt mijn o zo handige muntje van mijn sleutelbos verschwunden..
en omdat er tussen het wisselgeld geen 50 cent zit sluit ik maar weer aan bij
eerdergenoemde rij.
Nou kan ik nog meer
aandoenlijk sneue aanvullingen doen, op het gebrek aan aanvulling in de
schappen bijvoorbeeld, maar ik denk dat ik een aardig beeld heb geschapen.
Kom ik zwaarbeladen aan
bij de auto.. wat denk je? Krabben. Vanbinnen en vanbuiten…
Zo’n dag dus…
(Ik had het kunnen
weten, toen Federer er ‘s ochtends vroeg uitvloog.
Gelukkig zit Nadal er
nog in… dat houdt me op de been).
P.S. Dat was gisteren…
word ik vandaag wakker… sneeuw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
:)