Sukkel

Het is sappelen. Dat komt zomaar in mijn hoofd op. Waarschijnlijk klopt het. Sappelen betekent immers ploeteren. ‘Om het hoofd boven water te houden’ wordt er bij sommige definities toegevoegd, maar dat gaat me te ver, alhoewel… 

 

Hoeveel extra plezier beleef ik aan mijn bestaan door het lezen van boeken die mij bij de haren uit het verleden slepen, de toekomst buiten de deur houden en mij nog slechts in het Nu plaatsen. Op weg naar Verlichting, al klinkt me dat alweer veel te toekomstgericht  in de oren. Dus ja… 

 

In de natuur, tijdens het wandelen, ben ik al bijna een verlicht persoon. Vrij van gedachten sta ik opgewekt in mijn blije eierenstand en is geen berg te hoog. Letterlijk ook, want niet te stuiten en geen centje pijn omdat ik ook ánders tegen vermoeidheid en ongemak aan kan kijken. Bovendien vertrouw ik op mijn zelf genezende vermogen. Dit is pas leven toch? Ik neem me voor dat bij thuiskomst, terug in de harde werkelijkheid, vol te houden. Of kan dat niet? Is dat opnieuw invullinggeven aan wat er nog moet komen? Moet ik gewoon denken ‘we zien wel’. Och heer, denken, dat moet ik al helemaal niet doen. En hoe hard is die werkelijkheid eigenlijk? 

 

Onderdeel van die werkelijkheid is sport. Heerlijk ontspannend en even los van welke gedachte dan ook. Tot ik wedstrijden ga spelen. Mijn ego beleeft hoogtijdagen. Die pakt me stevig aan en laat geen spaan heel van mij als sporter en ook als mens. Ik weet wat me te doen staat en raap mezelf bij elkaar. Ik word toeschouwer, bewust, zonder oordeel en ja, een blij ei natuurlijk. Vervolgens verlies ik onnodig en vind het niet eens erg. Tot even later mijn fanatisme me hoofdschuddend in de ogen kijkt…. Focus?? Spelplan?? 

 

Nieuwe rondes nieuwe kansen. Lekker dubbelpartijtje en het gaat best goed. Na vier games schiet het bij de tegenstander in het bovenbeen. Gedachten aan opgave en spoedige winst schieten door m’n hoofd, ik zal het niet ontkennen. Ja zeg, het giet van de regen en Bertha’s staart zwiept ons om de oren. Maar voordat ik het weet bied ik mijn diensten aan om haar zelfhelende vermogen te vergroten. Met als gevolg genezing, een drie uur durende driesetter, drie keer van de baan af vanwege wolkbreuken en natuurlijk verliezen…

 

‘SUKKEL!’ is het onbarmhartige oordeel van de thuisblijvers, maar ja wat moet je.. 

 

Als nog lang niet verlicht blij ei verkeer ik in staat van verwarring, maar dat had je waarschijnlijk al begrepen..?! Sappelen dus; ploeteren om het hoofd boven water te houden. Zeker als het zo regent.