Het leven volgens Sophie

Na mijn blogje van gisteren kreeg ik het volgende commentaar van Sophie:

"...en dat je oudste dochter dan zo reageert: "(zucht) Had je dat niet even met mij kunnen overleggen?"

Dat zei ze echt, het mormel, toen ze mij in Spanje, met een beginnend buikje bedenkelijk naar de kledingkast zag staren. Al mijn zwangerschapskleren had ik immers de deur uitgedaan. "Je hebt toch niet weer een baby in je buik?" was trouwens de vraag die er aan vooraf ging. Dit alles leidde tot een verhaaltje ik ooit eens schreef en dat ik jullie niet wil onthouden:

Zal ik je eens vertellen hoe verschrikkelijk het is om het oudste kind te zijn? 

Stel je eens voor: je wordt geboren en al je familieleden sloven zich uit. De ene opa bouwt een wieg, de andere oma opent een bankrekening. Gordijntjes genaaid, truitjes gebreid en iedereen wil je te logeren hebben. Altijd en overal kijkt iedereen naar jou. Vooral als je heel schattig bent, of heel bijdehand en de hele dag door praat.

Denk je in dat je net kan lopen en in de dierentuin heel hard “Krakkebil” roept, omdat krokodil best een moeilijk woord is als je net een jaar bent. En dat dan iedereen over de grond rolt van het lachen.

Soms voel je je alleen en rammel je, met je stevige knuisten rond de spijlen, aan het schoolhek omdat de kindjes spelen en jij niet!! Tijd voor een broertje denken je ouders dan. Nou dat valt dus tegen.

Het lijkt wel of iedereen ineens voor hém komt. Is hij nou zó aantrekkelijk? Hij kan ook janken hoor! “Hallooo …” , weinig mensen van wie je nog lang de aandacht kan vasthouden als ze hém eenmaal in het vizier hebben.

Tjee, er komt er nog één, een zusje deze keer. Goh, wat lijkt ze op je. Tja, gelukkig ben jij nog wel de baas natuurlijk, maar het schattige is er af, dat blijkt al gauw. Want je moeder is te moe om met je te spelen als die twee kleintjes ‘s middags slapen. Wordt ze verdorie nog boos ook als je je, voor de zoveelste keer, in je eentje moet vermaken en per ongeluk een doos met knikkers op het parket laat kletteren tijdens haar middagdutje...

Je vader is ook lekker bezig. Is ie aan het filmen of fotograferen dan duwt hij je gewoon hardhandig aan de kant want: “Broer en zus zijn nú aan de beurt, schat.”

Verrassing! Er komt er nog één! Niet weer hè?

Had dan niemand éven kunnen vragen of jij dat wel zag zitten???

 

 

P.S. Inmiddels is ze erg dol op haar broers en zusje