“Mens, wat eet je toch veel!!” Geschrokken kijk ik op van mijn bordje. Het
is waar. Probeer ik me de rest van het jaar, tegen beter weten in, door de
voedselzandloper heen te wurmen, op vakantie in Spanje haal ik de schade moeiteloos
in. Steeds als al die borden met plaatselijke tapas op tafel verschijnen zucht
ik vertwijfeld. Wéér teveel besteld, hoe krijgen we het op? Maar vervolgens zie
ik mijn echtgenoot de porties angstvallig in tweeën verdelen, zo gretig val ik
erop aan.
We volgen een stuk van de Ruta de
Califato, een van de best bewaarde geheimen van Andalucía, die de achthonderdjarige
aanwezigheid van de Arabieren laat zien en de diepe sporen die zij daar hebben
achter gelaten in de Spaanse cultuur. (copy/paste,
red.)
Het is ongelofelijk, urenlang rijden we door het heuvelig landschap met niets
anders dan olijfbomen op ons pad. En hier en daar een druif. Als ik zeg dat we
meer dan 7 miljard olijven hebben geteld dan is dat geen leugen. Hadden kunnen
tellen, bedoel ik.
Als we aankomen in het pittoreske (verboden woord volgens mijn lerares ‘bladen
maken’, maar vind maar eens een aantrekkelijk synoniem..) Zuheros, kan ons huwelijk
niet meer stuk. De sprookjesachtige ruïne van een Moorse vesting torent boven de witte huisjes uit. Boven de ingang van onze hotelkamerdeur, in een verbouwde
olijfmolen, hebben golondrinas een
nestje gebouwd. Alhoewel ze een grote
bijdrage leveren aan het idee van romantiek, schrik ik me toch te pletter iedere keer als ik de sleutel in het slot
steek en er een zwerm uitvliegt. We nemen een duik in het zwembad, aan de rand
van een afgrond. Met reling, en een adembenemend uitzicht over de olijfgaarden.
s' Avonds zitten we als the Lady and the
tramp (who is who?), zó romantisch, te dineren aan alweer de rand van een
afgrond. Met reling. Wat een pracht, wat een rust. Met recht één van de meest
indrukwekkende stukjes van onze rondreis, maar dat beweer ik geloof ik in elk reisverslag
tot nu toe.. Een plank ter grootte van een wagenwiel, vol Jamón
Y Queso uit de streek, eten we volledig kaal. En we drinken wijn. Culinair hoogtepunt. Hoogtepunt...punt.
En we willen nooit meer naar huis….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
:)