Baas boven baas

“Mama, kijk eens, mama, mama kijk eens!”

Hij hangt ondersteboven in het…

 

Ik heb nu al een hele tijd zitten denken hoe ik dat ding moet noemen.

Het is eigenlijk een groot ijzeren frame op lange palen met een rieten dak erboven. Een multifunctioneel object dat een aantal flinke uitdagingen in zich herbergt. Hier wordt o.a. het synchroon klimmen beoefend. Aan de ene kant klimt het elastieken baasje zo snel als de brandweer in een paal. Aan de andere kant houdt zijn zus hem maar ternauwernood bij. Eenmaal boven slingeren ze zich als orang-oetangs van de ene dwarsspijl naar de andere, elkaar passerend en, als extra handicap, manoeuvreren ze zich ook nog langs de touwen van de babyschommel waarin hun zusje aanmoedigend zit te kraaien. Aan de overzijde laten ze zich, snel als dezelfde brandweer, naar beneden glijden. En dan nog zo’n 100 keer. Een apenverblijf is er niks bij. Allemaal veilig verzameld onder het dak van het schaduwhuisje (is dat wat, als naam?). 

Ik sta daarentegen midden in het onbarmhartige zonlicht de algen van het zwembad(je) te krabben. Andalusische zomer, dus 40 graden+ aan zee (op 500m). Ik verlang stiekem naar het moment dat ik naar binnen kan, mijn dikke buik achter me aanslepend, had ik bijna geschreven, zó voelt het af en toe. Siësta.. kleintje in bed, groten voor de 49^ste keer voor Robin Hood en ik op de bank waar ik nog tijdens de titelsong in slaap val… 

Maar intussen hangt de kleine baas dus met zijn knieholtes rond de dwarsspijlen, handen los. Goed voor menig hartverzakking. Niet bij mij, want 100% vertrouwen. Hij heeft zojuist zonder al teveel pijn in z’n hart afscheid genomen van zijn deftige peuterspeeltijd. Niets anders aan overgehouden dan een chronisch enthousiasme voor de grote vakantie. (Nou ja, aanvankelijk begon hij ook een logopedische behoefte te ontwikkelen, dachten wij. Tot we ons realiseerden dat hij alle s-klanken op zijn Spaans/Andaluz uitsprak. In het Nederlands dus.) 

Nu verheugt hij zich op de basisschool waarover zijn zus met haar ontembare fantasie, wij hopen tenminste dat we alles door 3 kunnen delen, de meest onwaarschijnlijke verhalen vertelt.

Ons baasje deed nog wel even een check: “Mama, zitten er dan alleen jongetjes op die school?” Hoe kom je daar nou bij? Sophie zit er toch ook op?” “Waarom heet het dan de Baasjesschool?”