Wat een Spaans luizenleventje leidt ze, het onderkruipsel!
Als de vleesgeworden levensvreugde lacht ze me toe van onder
de klep van haar zonnehoed. Die zit zo’n beetje vastgenageld aan haar
schedeltje want chronisch blakende zonneschijn en, bovendien, kaal..
Dat is trouwens nog een stevig puntje van zorg geweest. Toen
er na een jaar nog steeds geen sprake was van enige begroeiing op het knarretje,
sloeg de schrik me om het hart. Alle pruikdragende voormoeders trokken aan mijn
geestesoog voorbij. Tel daar mijn eigen schamele bosje bij op en diezelfde
levensvreugde daalt al snel onder het nulpunt.
Maar eenmaal een jaar oud wordt er toch een rossig beginnetje
gemaakt. Toeval of niet, mét het haar komen ook de streken. Zo is het een
misverstand om te denken dat als ze niet kan lopen, ze óók niet kan klimmen. En
snel ook! Hoe vaak ze niet met dezelfde vaart, en met datzelfde schedeltje,
richting plavuizen gaat.. je hebt je handen vol aan deze garnaal.
Intussen spreekt ze de eerste twee jaar geen woord. Geen
Nederlands, geen Spaans, geen Engels.. Nou, zo heel af en toe komt er iets uit.
Een bezorgde Esperanza komt op een dag bij me: “Ze roept maar steeds ¡Puta, puta!” Zodra ik de tandenborstel
in het peuterhandje zie, weet ik de gemoederen te bedaren: “Ze is aan het
poetsen!”
Tegen de tijd dat ze naar de peuterschool moet kies ik,
inmiddels gehard, ze is tenslotte de derde, voor het klasje binnen de school
van haar broer en zus. Ze is twee en zegt nog niet veel meer dan nee. Vooral
tegen het dragen van luiers. Dat betekent dat ik haar nu met de andere twee de auto uitgooi op de Kiss&Ride zone, gewapend met een rugzak vol schone kleren, want als je niet kan praten…
Als ik haar na de eerste ochtend (toch een beetje in de
rats natuurlijk) in dezelfde outfit, droog en wel, op me af zie komen ben ik
met stomheid geslagen. Zal je net zien dat er een communicatiemomentje met
de juf is. “Is ze dan helemaal niet naar de WC geweest?” ”Claro que si.” ”Maar.. huh.. hoe..wat…?” Mijn Spaanse vraagwoorden
laten me volledig in de steek. “Nou”, zegt de juf, “ze stak haar vinger op en sprak: “Quiero hacer
pipi…”
Het loeder!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
:)