Doe waar je goed in bent .. dagdromen dus..

Het is een super zomerdag. Volledig opgenomen in het hier en nu loop ik te dromen langs de Karnemelksloot. Plotseling zie ik ze staan. Niet tegen de bosrand of zo, maar midden in het weiland, voor iedereen zichtbaar. Wel twintig hertjes, rustig grazend in het hoge gras. Met open mond sta ik ze aan te staren.  Met kinderlijk gemak bedenk ik het volgende scenario . Over hoe dát moet zijn gegaan:

“Ha”, zeg het jonge hertje, dat trouwens een ree is, maar als je dát woord gaat verkleinen; dat moet je niet willen. Dus hij zegt: “Ha, wat een heerlijk zonnetje! Zullen we ons eens gulzig tegoed gaan doen aan die sappige, groene sprieten midden op het land?” “Nou”, antwoordt  moederree, “hoe verleidelijk dat voorstel mij ook voorkomt, het is simpelweg té gevaarlijk!”

Tja, zo praten Gooische reeën natuurlijk.

“Wat een onzinnige bewering, moeder. Aangenomen dat u het heeft over het gevaar dat de mens voor ons kan vormen, kan ik u uit de droom helpen. Volgens mij zijn ze banger voor ons dan wij voor hen.” Zonder acht te slaan op de verbaasde blikken van moederree, gaat hij verder: “Mochten wij ooit al eens oog in oog met een mens komen te staan, dan is hun reactie er toch meestal één van stilstaan, een tikkeltje door de knieën zakken en de wijsvinger naar de lippen brengen”.  Aarzelend knikt moederree: “Ja, jongen, ik moet je gelijk geven, mijn ervaringen komen overeen met die van jou. Maar de geruchten gaan dat er onder de soort ook akelig wrede exemplaren voorkomen.”

“Kom op moeder, het  gaat hier om een beschermd natuurgebied hoor. Zullen we het erop wagen? Ik verheug me al bij voorbaat op de reactie van de mensen die hier vandaag weer met tientallen tegelijk van het zomerse weertje zullen gaan genieten.  Als u nou het fototoestel even pakt, zodat we al die verwonderde gezichten vast kunnen leggen, dan stel ik snel de kudde op de hoogte van ons vermetele plan.”

Ja, daar staan ze dan met z’n allen te doen of hun neus bloed. En alle voorbijgangers staan stil om te kijken en te wijzen en om Oh en Ah te fluisteren. Ik ook dus. En heel even lijkt het of ik “klik” hoor en vlak daarna flitst er licht over het weiland…. Ik ben benieuwd hoe ik erop sta!!